Książka jest próbą ukazania prawa podmiotowego do dobrego środowiska jako instrumentu ochrony człowieka, przyczyniającego się do zwiększenia ochrony środowiska, ze szczególnym uwzględnieniem struktury procesu kształtowania się tego prawa. Postawiono w niej tezę, że prawo podmiotowe do dobrego środowiska przekroczyło granice fazy przednormatywnej i aktualnie znajduje się w procesie kształtowania, zarówno na gruncie prawa międzynarodowego, jak i krajowego, przy czym na gruncie prawa polskiego osiągnęło stan wstępnej normatywizacji umożliwiającej jego stosowanie, podczas gdy w sferze prawa międzynarodowego znajduje się na etapie pozytywizacji, podlegając wszakże procesowi twórczej wykładni organów stosujących prawo.